Η νέα επιχείρηση «σκούπα» που μόνο κατ΄ ευφημισμό μπορεί να ονομαστεί «Ξένιος Ζευς» με συλλήψεις και προσαγωγές στο κέντρο της Αθήνας και πρόσχημα την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, του παρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών διεξήχθη εχθές, Πέμπτη, την ίδια ημέρα που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για έλλειψη νομιμότητας στην κράτηση δύο αλλοδαπών. Η «διαβολική» σύμπτωση είναι ενδεικτική της βαρύτητας που δίνει η Ελληνική Κυβέρνηση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η νέα καταδίκη της Ελλάδας αφορά στις προσφυγές της Αϊσαγιάχ Ερλιάνα Χερμάν από την Ινδονησία και του Μπάρντι Σεραζαντίσχιβιλι από τη Γεωργία, που εκδικάστηκαν από κοινού. Οι προσφεύγοντες είχαν συλληφθεί διότι δεν διέθεταν άδεια παραμονής και κρατήθηκαν για ένα εξάμηνο στις φυλακές, ενώ οι αιτήσεις τους για χορήγηση ασύλου απορρίφθηκαν. Όταν έληξε η περιπέτεια τους προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ, με αποτέλεσμα την καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, καθώς και για παραβίαση του άρθρου 5, που αφορά στo δικαίωμα στηv πρoσωπική ελευθερία και ασφάλεια και συγκεκριμένα της παραγράφου 4 του εν λόγω άρθρου, βάσει του οποίου «κάθε πρόσωπo στερoύμεvo της ελευθερίας τoυ συvεπεία σύλληψης ή κρατήσεως έχει δικαίωμα πρoσφυγής εvώπιov δικαστηρίoυ το οποίο οφείλει να απoφασίσει εvτός βραχείας πρoθεσμίας επί τoυ voμίμoυ της κρατήσεώς τoυ και να διατάξει τηv απόλυσή τoυ σε περίπτωση παράνομης κράτησης».

Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για τη νομολογιακή προσαρμογή στη σωρεία αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που καταδικάζουν τη χώρα μας για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση εντός των -κατ΄ ευφημισμό- «κέντρων κράτησης». Αντιθέτως, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έπειτα από ερώτημα του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας εξέδωσε την πρωτοφανή για τα νομικά χρονικά υπ΄ αριθμ. 44/2014 γνωμοδότησή του βάσει της οποίας κάθε ένας από τους μη απελαθέντες αλλοδαπούς μπορεί να μην αφεθεί ελεύθερος «αλλά να του επιβληθεί αυτόματα ο περιοριστικός όρος υποχρεωτικής διαμονής του στο κέντρο προαναχωρησιακής κρατήσεως μέχρις ότου συνεργασθεί με τις αρμόδιες αρχές», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την επ΄ αόριστον κράτηση και βαπτίζοντας την απόλυτη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, περιοριστικό όρο.

Θυμίζουμε στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι ο βαθμός δεσμευτικότητας της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι αυξημένος, αφού η τελευταία προβλέπει και διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Επιπροσθέτως, τόσο η συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και η αναγνώριση του νομικού δεδικασμένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 53 της Σύμβασης, από το οποίο προκύπτει ότι οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ έχουν υποχρεωτική ισχύ για τα διάδικα συμβαλλόμενα Κράτη. Η συστηματική καταστρατήγηση του διεθνούς, αλλά και του εθνικού δικαίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκθέτει τη χώρα μας διεθνώς και δημιουργεί συνθήκες πραγματικής κόλασης για μία σημαντική μερίδα ανθρώπων, των οποίων η ζωή και η αξιοπρέπεια έχουν την ίδια αξία με τη δική μας.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η δημοσιοποίηση του άγριου βασανισμού και της δολοφονίας του κρατούμενου Ιλί Κορέλι, που λίγες ημέρες πριν είχε ο ίδιος δολοφονήσει το δεσμοφύλακά του Γιώργο Τσιρώνη, προκάλεσε τον αποτροπιασμό της κοινής γνώμης. Η άσκηση δίωξης σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους  για τα κακουργήματα του βασανισμού με αποτέλεσμα τον θάνατο, του απλού βασανισμού και της βαριάς σκοπούμενης βλάβης, ήταν η ελάχιστη απάντηση της Πολιτείας σε ένα έγκλημα που δεν μπορεί να παραμείνει ατιμώρητο. Η τελική ετυμηγορία της Δικαιοσύνης όμως θα δείξει αν θα παγιωθεί η κουλτούρα της ατιμωρησίας, ή αν θα υπάρξει πραγματική κάθαρση των κρατικών οργάνων από εγκληματικά στοιχεία.

Δυστυχώς, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Μόλις τη  Δευτέρα, η Δικαιοσύνη μετά από 6 χρόνια και αλλεπάλληλες αναβολές, αθώωσε σε δεύτερο βαθμό τους αστυνομικούς που κατηγορούνταν για ανθρωποκτονία εις βάρος του  24χρονου αθλητή, ομογενούς από την Ρωσία Νίκου Σακελλίων. Θυμίζουμε, ότι ο νεαρός αθλητής βρέθηκε σε κώμα στο οδόστρωμα και παρά τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι στο λάρυγγά του υπήρχε σακουλάκι με φιξάκια με ηρωίνης, τούτο δεν εντοπίστηκε από την ενδοτραχειακή διασωλήνωση που διενήργησαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ. Το σώμα του θύματος  εξαφανίστηκε για 12 ώρες και όταν πλέον το παρέλαβε ο ιατροδικαστής, ήταν φρικτά κακοποιημένο και το σακουλάκι που δεν εντόπισαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ, βρέθηκε ως εκ θαύματος στο λαιμό του θύματος. Τί και αν η Εισαγγελέας Εφετών άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικής αθωωτικής απόφασης δεχόμενη ότι οι αστυνομικοί επιχείρησαν να συλλάβουν το θύμα κτυπώντας αυτόν με τα χέρια τους στο κεφάλι και σε άλλα σημεία του σώματος, επιχειρώντας λαβή κεφαλοκλειδώματος, τί και αν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας που κατέθεσε ότι στο θύμα ασκήθηκε βία και εφαρμόστηκε λαβή κεφαλοκλειδώματος, σύρσιμο στο δρόμο και πιθανόν συσκευή ηλεκτροσόκ, γεγονός που κατέγραψε με το κινητό του και ουδέποτε προβλήθηκε στο Δικαστήριο. Η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη με την εν λόγω απόφαση έδειξε το δρόμο της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη διαιώνιση της αυθαιρεσίας των κρατικών οργάνων. Η δημοκρατική συνείδηση των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης, οι οποίοι καλούνται να εφαρμόσουν απαρέγκλιτα τους κανόνες του κράτους δικαίου, θα έπρεπε να είναι δεδομένη και να μην εξαρτάται από την εκάστοτε σύνθεση του Δικαστηρίου και τις προσωπικές τους πεποιθήσεις. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι -στον αντίποδα αυτής της απόφασης- την περασμένη Παρασκευή το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, πήρε μία γενναία απόφαση καταδικάζοντας σε 14 χρόνια κάθειρξη τον ακροδεξιό Κ. Κοντομούς για συμμετοχή σε απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά αλλοδαπού και πλήθος άλλων αδικημάτων. Η ικανή πολιτειακή αντίδραση απέναντι τόσο στο φαινόμενο της βίας των κρατικών οργάνων, όσο και στη  ρατσιστική βία, που είναι συχνά αλληλένδετες, αποτελεί βασικό ζητούμενο. Η αμεροληψία των δικαστικών λειτουργών, η δημιουργία ενός ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης των καταγγελιών εις βάρος των σωμάτων ασφαλείας και η ορθή και χωρίς διακρίσεις εφαρμογή του νόμου, αποτελούν τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία και την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου στην κοινωνία. Ο Νίκος Σακελλίων δεν δικαιώθηκε, ούτε μετά θάνατον. Ελπίζουμε η υπόθεση του βασανισμού και της δολοφονίας του Ιλί Κορέλι να μην έχει σε μερικά χρόνια ανάλογη κατάληξη. 

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ενώ διενεργείται  προανακριτική εξέταση για τις συνθήκες θανάτου του Ιλί Καρέλι, που βρέθηκε νεκρός στο κελί όπου κρατείτο και η ιατροδικαστική εξέταση αποδεικνύει ότι ο θάνατός του δεν προήλθε από παθολογικά αίτια αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο «τερατούργημα» για τις νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν την άμεση απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου, με το οποίο καταργούνται θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας, ενώ επιχειρείται μία απαράδεκτη τροποποίηση τόσο του σωφρονιστικού κώδικα, όσο και του κώδικα ποινικής δικονομίας. Θυμίζουμε ότι ο σωφρονιστικός κώδικας στο άρθρο 3 απαγορεύει κάθε διακριτική μεταχείριση εις βάρος των κρατουμένων, ενώ στο άρθρο 4 ορίζει ρητά ότι κατά την εκτέλεση της ποινής δεν παραβιάζεται κανένα δικαίωμα του κρατουμένου, εκτός από τον περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας. Εντούτοις, με το νέο νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι γενικό και αφηρημένο  – όπως οφείλει να είναι ένας κανόνας δικαίου- αλλά ειδικό και συγκεκριμένο και αφορά κυρίως όσους διώκονται με το άρθρο 187^Α  του Ποινικού Κώδικα (συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση), δημιουργείται ένα ιδιότυπο καθεστώς κράτησης, βάσει του οποίου θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα καταπατώνται.

Συγκεκριμένα κατάδικοι αλλά  και υπόδικοι που διώκονται για συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις και όσοι στασιάζουν οργανωμένα κατά τη διάρκεια της κράτησής τους θα κρατούνται πλέον σε φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄. Επιχειρείται συνεπώς μια ανεπίτρεπτη ταύτιση του υπόδικου με τον κατάδικο, με την κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, ενώ ποινικοποιείται με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο ο αγώνας των κρατουμένων για καλύτερες συνθήκες κράτησης.

 Οι φυλακές χωρίζονται πλέον σε τρεις κατηγορίες, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο καθεστώς «φυλακής μέσα στη φυλακή». Στο πλαίσιο αυτό,  οι κρατούμενοι αυτής της κατηγορίας στερούνται τα δικαιώματα των άλλων φυλακισμένων (άδειες, αναστολές, εργασία κ.ά.), ενώ εκτίουν ολόκληρη την ποινή τους, χωρίς να υπολογίζεται κανένα ευεργετικό μέτρο για τη μείωσή της. Έτσι, κρατούνται σε αυτό το καθεστώς για τουλάχιστον 10 χρόνια, ενώ οι καταδικασμένοι σε ισόβια με το άρθρο 187^Α δεν θα έχουν το δικαίωμα της απόλυσης υπό όρους αν δεν εκτίσουν τουλάχιστον 20 έτη ποινής. Το καθεστώς απομόνωσής τους ολοκληρώνεται με τον περιορισμό τόσο στα επισκεπτήρια, όσο και στην εν γένει  επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο εισάγει δύο άκρως επικίνδυνες καινοτομίες: Η πρώτη αφορά στη φρούρηση εντός και εκτός σωφρονιστικών καταστημάτων από την Ελληνική αστυνομία, με ελαστικότερους όρους για την οπλοχρησία. Το σώμα αυτό όχι μόνο δεν θα υπάγεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά θα λειτουργεί βάσει απόρρητης απόφασης του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Η δεύτερη αφορά  στην ευνοϊκή ποινική μεταχείριση κρατουμένων, οι οποίοι θα συμβάλουν με πληροφορίες στην εξάρθρωση ένοπλης οργάνωσης, θεσμοθετώντας με αυτό τον τρόπο τον δωσιλογισμό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Μάλιστα, η νομική ρύθμιση για τον παρέχοντα πληροφορίες, μπορεί να οδηγεί ακόμα και στην απόλυσή του ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της ποινής την οποία εκτίει.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε τη ριζική αναμόρφωση των φυλακών με έμφαση στην αποσυμφόρησή τους, την εφαρμογή μέτρων εναλλακτικών της κράτησης, την ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων και την παροχή ολοκληρωμένης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Πέραν τούτου, η χορήγηση αδειών στους κρατουμένους και η διευκόλυνση της επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο είναι απαραίτητη για την ψυχική τους υγεία, ενώ η δημιουργική απασχόληση, η δυνατότητα εργασίας και εκπαίδευσης εντός των φυλακών, συμβάλλουν ουσιαστικά στην κοινωνική τους επανένταξη. Οι διάρκεια της ποινής δεν πρέπει να είναι εξοντωτική σε καμία περίπτωση, ενώ η απομόνωση συνιστά ανεπίτρεπτο βασανιστήριο. Τα προβλήματα που προκύπτουν εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων θα πρέπει να λύνονται με διαβούλευση με τους κρατουμένους, που είναι όλοι –ανεξαιρέτως- φορείς δικαιωμάτων και κανένας διαχωρισμός μεταξύ τους, πόσο μάλλον με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων, δεν μπορεί να γίνει ανεκτός.

Η φυσική και ψυχολογική εξόντωση των κρατουμένων και η θεσμοθέτηση της απομόνωσής τους που επιχειρείται με το παρόν νομοσχέδιο, παραβιάζει βάναυσα την αρχή του Κράτους Δικαίου και ισοδυναμεί με βασανιστήριο, που απαγορεύεται τόσο από το άρθρο 7 του Συντάγματος, όσο και από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η «φυλακή- άβατο» στην οποία θα εντοιχίζονται όσοι βαπτίζονται «εσωτερικοί εχθροί» με τις γενικές και αόριστες διατάξεις του 187 και 187^Α σκοπεί να αποτελέσει σωφρονιστικό παράδειγμα στην κοινωνία, δημιουργώντας φόβο για μία οιονεί απειλή. Η τυχόν ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου θα οξύνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στο χώρο των φυλακών προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις, ενώ η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχειρείται, θα εκθέσει τη χώρα μας διεθνώς. Η Κυβέρνηση έχει ήδη δώσει σαφή δείγματα της -ακροδεξιάς-της γραφής.  Εναπόκειται πλέον σε όλους εμάς να την εμποδίσουμε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ο δεκαπεντάχρονος Μπερκίν Ελβάν είναι το μικρότερο σε ηλικία θύμα της καταστολής των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη. Το παιδί που είχε τραυματιστεί σοβαρά εξαιτίας χτυπήματος που υπέστη από κάνιστρο δακρυγόνου αστυνομικών την ώρα που πήγαινε να πάρει ψωμί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, έπεσε σε κώμα για εννέα μήνες και τελικά εξέπνευσε την περασμένη Τρίτη σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης.

 Ο θρήνος από τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου παιδιού μετατρέπεται σε οργή και κραυγή διεκδίκησης για δικαιοσύνη και ελευθερία σε Ελλάδα και Τουρκία. Ο Μιχάλης Καλτεζάς, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος και ο Μπερκίν Ελβάν, ήταν όλοι δεκαπέντε χρονών και δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την αστυνομία. Ο θάνατος τους ξύπνησε τους δύο λαούς και επανέφερε το ζήτημα της αλόγιστης χρήσης βίας από την πλευρά της αστυνομίας με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Η Τουρκία μετρά ήδη επτά νεκρούς από την έναρξη των διαδηλώσεων στην πλατεία Ταξίμ, ενώ ο κατάλογος των θυμάτων της αστυνομικής βίας διαχρονικά είναι τεράστιος. Στην Ελλάδα, η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας[1]  για την αστυνομική βία καταδεικνύει τη συστημικότητα του προβλήματος. Η υπερβολική χρήση βίας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, η κακομεταχείριση ατόμων που συνελήφθησαν ως ύποπτοι διάπραξης αδικημάτων, καθώς και η κακομεταχείριση ευπαθών ομάδων, όπως μετανάστες, αιτούντες άσυλο και Ρομά,  δεν αποτελούν ούτε εξαίρεση, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Εξάλλου, κατά την τελευταία δεκαετία, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε τη χώρα μας σε ένδεκα υποθέσεις για την παραβίαση των άρθρων 2 και 3 που αφορούν στο δικαίωμα στη ζωή και την απαγόρευση των βασανιστηρίων αντίστοιχα, από μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε παραβίαση του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΗΕ σε δύο υποθέσεις, ενώ οι ποινικές και πειθαρχικές έρευνες κρίθηκαν ανεπαρκείς.

 Η Τουρκία δεν βρίσκεται τόσο μακρυά μας όσο νομίζουμε. Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να μην συγκρίνεται σε ένταση και έκταση, αποτελεί όμως κοινό τόπο και για τις δύο χώρες. Η αλληλεγγύη μας στον τουρκικό λαό που δοκιμάζεται από αυταρχικές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις είναι διαρκής και ο αγώνας για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινός.

 Στο πλαίσιο αυτό, είναι απαραίτητες κάποιες δομικές παρεμβάσεις στην αντιμετώπιση των καταγγελιών για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους των αστυνομικών αρχών και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, η  έρευνα που ακολουθεί την καταγγελία θα πρέπει να είναι άμεση, αμερόληπτη και διεξοδική και να διεξάγεται από ανεξάρτητο φορέα που να μην έχει καμία οργανική σύνδεση με τα σώματα αυτά. Στη συνέχεια, το πόρισμα θα πρέπει να οδηγεί σε παραπομπή ή μη των υπαίτιων στη Δικαιοσύνη με ολοκληρωμένες, δίκαιες  και διαφανείς διαδικασίες. Παράλληλα, η εκπαίδευση των αστυνομικών οργάνων στα ανθρώπινα δικαιώματα, η διασφάλιση της ατομικής ταυτοποίησης των αστυνομικών, η επιλογή της διαμεσολάβησης έναντι της χρήσης βίας για την αποκλιμάκωση των συγκρούσεων και η προστασία των θυμάτων σε συνδυασμό με τη δυνατότητα επανόρθωσης, είναι κάποια από τα ελάχιστα μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε επανειλημμένα επισημάνει ότι η ατιμωρησία θρέφει το φασισμό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η έλλειψη λογοδοσίας των αστυνομικών οργάνων συμβάλλει στη διαιώνιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην κλιμάκωσή τους. Κανένας δεν δικαιούται να μείνει παθητικός σε μία τέτοια πραγματικότητα, που αποτυπώνεται γυμνή στα λόγια της Ετζέ Τεμέλκουραν  Μην κλαις ρε! Ύψωσε τη φωνή σου!

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανοικτή επιστολή, υπογεγραμμένη από τη Θεματική Ομάδα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απέστειλαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στους Υπουργούς  Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα την κατάθεση τροπολογίας βάσει της οποίας θα δίδεται άδεια διαμονής στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και στα θύματα διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Το πλήρες περιεχόμενό της είναι το ακόλουθο :

 Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Εσωτερικών,

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες της αλματώδους αύξησης των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα. Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που κατά πολλούς δεν αποτέλεσε έκπληξη, αλλά δυστυχώς μία προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη πορεία, η Δικαιοσύνη, έστω και καθυστερημένα, επιχειρεί την ποινική αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

 Μία από τις πτυχές της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, αλλά και όσων ασπάζονται την ιδεολογία της ακροδεξιάς, είναι το ρατσιστικό έγκλημα. Δυστυχώς αν και τα κρούσματα είναι εκατοντάδες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες[1], ελάχιστα καταγγέλλονται στις αρμόδιες αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Και τούτο διότι τα θύματα, αλλά και οι μάρτυρες των περιστατικών ρατσιστικής βίας ή διάκρισης για λόγους εθνοτικούς ή φυλετικούς που ανήκουν στην κατηγορία των υπηκόων τρίτων χωρών που δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, διστάζουν να προβούν σε καταγγελία, διότι τούτο ισοδυναμεί με τη διοικητική τους απέλαση.

Εντούτοις, το γεγονός αυτό, αν και ιδιαιτέρως σοβαρό, δεν έχει απασχολήσει στο βαθμό που θα έπρεπε τα αρμόδια Υπουργεία. Έτσι, σχετική προστατευτική διάταξη δεν υφίσταται ούτε στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, ούτε στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις άδειες παραμονής και εργασίας του Υπουργείου Εσωτερικών.

 Προστατευτική διάταξη υφίσταται όμως στο νόμο 3386/2005 (ΦΕΚ 212/Α/23-8-2005) «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια», για τα θύματα εμπορίας ανθρώπων (θύματα trafficking). Συγκεκριμένα, όπως ορίζεται στα άρθρα 46-52 του ν.3386/2005 χορηγείται άδεια διαμονής διάρκειας δώδεκα μηνών σε υπήκοο τρίτης χώρας που έχει χαρακτηρισθεί θύμα εμπορίας ανθρώπων με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα, εφόσον συνεργάζεται στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, η οποία ανανεώνεται κάθε φορά για ισόχρονο διάστημα προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας.

 Κατ΄αναλογία, το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω προστατευτικής διάταξης θα πρέπει να επεκταθεί στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και  διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα άδεια παραμονής έως την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας πρέπει να χορηγείται και στους ουσιώδεις μάρτυρες των εν λόγω περιστατικών με σκοπό τη διευκόλυνση της διαδικασίας, ενώ στα θύματα ρατσιστικής βίας και βασανιστηρίων, η νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούμε να υιοθετήσετε άμεσα τις εν λόγω προτάσεις, με την προσθήκη τροπολογίας σε σχέδιο νόμου, διότι θα διευκολύνουν τα μέγιστα στη διερεύνηση των ρατσιστικών επιθέσεων, στην απονομή Δικαιοσύνης και στην αποτροπή νέων κρουσμάτων. Ταυτόχρονα ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί υπέρτατη αξία, στην οποία καμία έκπτωση δεν είναι ανεκτή.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία και αναμένουμε τις περαιτέρω ενέργειες από τη δική σας πλευρά.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η καταδίκη του χρυσαυγίτη οδηγού του ΟΑΣΘ δημιουργεί νομολογιακό προηγούμενο, η αυτοοργάνωση των πολιτών δημιουργεί την ελπίδα

Τομή στη νομολογία αποτελεί η επιβολή  ποινής φυλάκισης δέκα μηνών, με τριετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 1000 ευρώ, από το Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης εις βάρος οδηγού του ΟΑΣΘ, για άρνηση παροχής υπηρεσίας για λόγους ρατσιστικής συμπεριφοράς, επειδή ο ίδιος υποχρέωσε δύο αφρικανικής καταγωγής επιβάτες να αποβιβαστούν από λεωφορείο του Οργανισμού. Και τούτο διότι η ενσωμάτωση από τη χώρα μας της «αρχής της ίσης μεταχείρισης» (ν.3304/2005), είχε μείνει εν πολλοίς ανεφάρμοστη, ενώ η αναγνώριση του ρατσιστικού κινήτρου από την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές είναι έως και ανύπαρκτη, παρά την αλματώδη αύξηση  των ρατσιστικών κρουσμάτων στην Ελλάδα.

Η νομολογιακή μεταστροφή που επιχειρείται με την εν τοις πράγμασι αναγνώριση και εφαρμογή της «αρχής της ίσης μεταχείρισης», υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν  αυτονόητη για σε  μία  Δημοκρατία, υπό τις παρούσες όμως θεωρείται κατάκτηση. Ο οδηγός του λεωφορείου, που δεν δίστασε να δηλώσει ότι ανήκει στη Χρυσή Αυγή, παραθέτοντας και άλλα προσωπικά στοιχεία προς ενδυνάμωση του ισχυρισμού του (τατουάζ κοκ), αρνήθηκε την παροχή υπηρεσίας για λόγους φυλετικής καταγωγής παραβιάζονταςάμεσα την αρχή ίσης μεταχείρισης βάσει της οποίας, εκτός των άλλων, η πρόσβαση στη διάθεση και την παροχή αγαθών και υπηρεσιών που διατίθενται (συναλλακτικά) στο κοινό στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (άρθρο 4 παρ.1^η του ν. 3304/2005), οφείλει να είναι απρόσκοπτη.

Για τους Οικολόγους Πράσινους η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας στα ζητήματα της αντιμετώπισης του ρατσισμού με τα κοινοτικά και τα διεθνή πρότυπα, αλλά πολύ περισσότερο η εφαρμογή της είναι το ζητούμενο. Η ευθεία σχέση μεταξύ ατιμωρησίας και αύξησης των κρουσμάτων ρατσισμού είναι αποδεδειγμένη και οι ευθύνες που βαραίνουν την αστυνομία και  τη δικαστική εξουσία είναι τεράστιες. Όπως ευθύνες έχουν άλλωστε και οι υπηρεσίες που οφείλουν να διενεργούν αμερόληπτες και αντικειμενικές ΕΔΕ και βέλτιστα να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα όσων έχουν ολοκληρωθεί, για να υπάρχει διαφάνεια και δημοσιότητα προς όφελος του πολίτη. Στην εν λόγω περίπτωση, ο ΟΑΣΘ, ο οποίος δεν διεξήγαγε, ως όφειλε, μια αμερόληπτη έρευνα για το γεγονός, δεν κάλεσε ποτέ μάρτυρες για μία αυτοπρόσωπη ή  κατ’ αντιπαράσταση με τον οδηγό κατάθεση και εξέταση του γεγονότος, οφείλει τώρα να εφαρμόσει χωρίς περαιτέρω κωλυσιεργίες, τις πειθαρχικές διαδικασίες που προβλέπονται από τον Εσωτερικό Κανονισμό Προσωπικού, σεβόμενος το επιβατικό κοινό, αλλά και τη νομιμότητα. Δεδομένου ότι το εν λόγω κρούσμα στον ΟΑΣΘ δεν είναι το πρώτο, η ανάγκη για  μεγαλύτερο κοινωνικό έλεγχο σε ζητήματα λειτουργίας του Οργανισμού, καθώς και για την  επικαιροποίηση του κανονισμού λειτουργίας του, είναι επιτακτική.

Παράλληλα όμως η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα των ίδιων των πολιτών έχουν βαρύνουσα σημασία. Γιατί πέρα από τους δικαστικούς λειτουργούς που εφάρμοσαν, ως όφειλαν, το νόμο, οι ίδιοι οι πολίτες έπαιξαν τον καταλυτικό ρόλο. Ήταν μία αυτόπτης μάρτυρας, μέσα σε ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο, που αποφάσισε να βγάλει το περιστατικό από το σκοτάδι και ήταν μια ομάδα αντιφασιστών δικηγόρων από Θεσσαλονίκη, η NAFTHA, που ανέλαβε εξ ολοκλήρου να φέρει εις πέρας την υπόθεση. Ήταν οι πολίτες.

Για τους Οικολόγους Πράσινους το μέλλον ανήκει στους πολίτες.

Αυτοί δείχνουν το δρόμο.