Ανακοίνωση του “Οικολογικού Ανέμου” 

Η κυβέρνηση επιδιώκει αυτές τις μέρες να περάσει με διαδικασίες εξπρές από τη Βουλή το «Σχέδιο Νόμου (Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – θέματα αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης)  που περιλαμβάνει διαφορετικά και σοβαρά ζητήματα, ακυρώνοντας έτσι την στοιχειώδη υποχρέωση που έχει για διαφάνεια και δημόσια διαβούλευση. Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση όσο και η σημερινή προετοίμαζαν ένα σχέδιο που θα οδηγούσε σε μαζική κατασκευή, από μεγάλους ομίλους, των λεγόμενων «σύνθετων τουριστικών κατοικιών», δηλαδή μικτών επενδύσεων ξενοδοχείου και τουριστικών κατοικιών.

  • Η Περιφέρεια δεν μπορεί να «αδιαφορήσει» για ένα θέμα που θα επηρεάσει δραματικά τα νησιά και τις νησιωτικές κοινωνίες. Πρέπει να πάρει θέση.
  • Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που έχουν απέναντι στη συνείδησή τους, στα νησιά μας και στους νησιώτες. Προτείνουμε να αποφασιστεί να μπει και να συζητηθεί το θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο στις 1 Αυγούστου στη Νάξο, ακόμα και αν χρειαστεί να «χάσουμε» τον ύπνο μας. Μάλιστα καταθέτουμε και σχετικό σχέδιο ψηφίσματος
  • Οι νησιωτικές κοινωνίες να ενεργοποιηθούν πριν να είναι αργά
  • Δεν πρέπει να αφήσουμε – στο όνομα των δημοσιονομικών προβλημάτων – να καταστραφούν τα νησιά και να προστεθεί τεράστιο οικονομικό χρέος. Η κρίση στις ΗΠΑ και το παράδειγμα της Ισπανίας μας θυμίζουν ότι αυτό που πάει να γίνει πρόκειται για έγκλημα εκ προμελέτης. 
H κυβέρνηση ανακαλύπτει τα ήδη παρωχημένα στον υπόλοιπο κόσμο “σύνθετα τουριστικά καταλύματα” (mixed use resorts). Η δημοσιονομική κρίση χρησιμοποιείται ως μια δικαιολογία για να προωθηθεί η κατασκευή 700.000 τουριστικών κατοικιών με συντελεστές δόμησης που επιτρέπονταν μόνο για ξενοδοχεία, μέσα μάλιστα σε μια 7ετία. Θα προστεθούν δηλαδή σε ευαίσθητες περιοχές, νησιά, παράκτιες και φυσικές περιοχές, αριθμός «τουριστικών κατοικιών»  που θα αντιπροσωπεύουν το 10% των κτιρίων που κατασκευάστηκαν στη χώρα μας σε διάστημα αιώνων.

Ο πρωθυπουργός, που ξεσπάθωνε εναντίον του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΠΧΣΑΑ) Τουρισμού, που προώθησε ο κύριος Σουφλιάς, φέρνει τώρα μια πολύ χειρότερη εκδοχή του. Μάλιστα η κυβέρνηση αγνοεί, αντιδημοκρατικά, πλήρως αυτούς που θα υποστούν τις κύριες συνέπειες των αποφάσεων της, δηλαδή τις νησιωτικές κοινωνίες, και όσους θα καταβάλουν το οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος από αυτές τις επιλογές. Η κατασκευαστική φούσκα αποτέλεσε την αρχή της κρίσης σε ΗΠΑ, Ισπανία και Ιρλανδία. Γιατί η Κυβέρνηση πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν θα βυθιστεί σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση με αυτό το σχέδιο;

Το νομοσχέδιο που θα επηρεάσει δραματικά τις νησιωτικές κοινωνίες προβλέπει:

  • Κάλυψη της δομημένης  επιφάνειας με τουριστικές κατοικίες σε ποσοστό 35% ή στην καλύτερη περίπτωση 30%
  • Απαιτούνται μόλις 100 ή έστω 150 στρέμματα από κάποιον επιχειρηματία, ώστε να αποκτήσει  τα πλεονεκτήματα του νομοσχεδίου. Μάλιστα κάποιοι όμιλοι που ήξεραν τα σχέδια των κυβερνήσεων έχουν προβεί ήδη σε αγορές και μεταβιβάσεις εκτάσεων, αναδεικνύοντας την μεγάλη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.  Ενώ τα Προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος, τα ρυθμιστικά σχέδια, τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια και τα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) προχωράνε με ρυθμό χελώνας, η κυβέρνηση αλλάζει στην κυριολεξία τον χάρτη και τις πολιτικές, χωρίς στοιχειώδη διάλογο με την αυτοδιοίκηση.
  • Δόμηση 100 ή 150 στρεμμάτων ακόμα και σε πολύ μικρά νησιά, ανατρέποντας την αρμονία δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος που πέτυχαν για αιώνες οι σοφές κοινωνίες στο Ν Αιγαίο. Αν και υπάρχει ήδη ένα τσουνάμι υπερδόμησης στα νησιά τις τελευταίες δεκαετίες, δεν εξετάζονται οι επιπτώσεις μέχρι τώρα στον μοναδικό φυσικό και πολιτισμικό πλούτο που αντιπροσωπεύουν τα νησιωτικά οικοσυστήματα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη τη Ευρώπη.
  • Αιγιαλοί και παραλίες που έχουν την ατυχία να βρίσκονται δίπλα σε ακίνητα που ανήκουν στα ΕΤΑ χαρακτηρίζονται πλέον μέρος των “Τουριστικών Δημόσιων Κτημάτων”, για να προωθηθεί η “ολοκληρωμένη” εκμετάλλευσή τους.

Μια τέτοιου μεγέθους αλλαγή στον τουρισμό, μαζική τουριστική κατοικία με μεγάλους συντελεστές κάλυψης επιφανειών:

  • Θα ανατρέψει για πάντα τις ισορροπίες που υπάρχουν στις νησιωτικές κοινωνίες (περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές). Πιο βίαιες θα είναι οι αλλαγές για τα μικρότερα νησιά. Το πλούσιο περιβαλλοντικό και πολιτισμικό απόθεμα  θα χαθεί μια και καλή από τα νησιά μας, που αναμένεται να είναι και ο κύριος «στόχος» των επενδύσεων του συγκεκριμένου νόμου.
  • Θα αφαιρέσει τουρίστες από μικρές και μεσαίες τουριστικές μονάδες και από δραστηριότητες που ενισχύουν την βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών. Η υπέρμετρη δόμηση σε τουριστικούς προορισμούς λειτουργεί σε βάρος της ανταγωνιστικότητάς τους. Η υποβάθμιση του τοπίου απογοητεύει τους ευαισθητοποιημένους επισκέπτες και έτσι τείνει να μειώσει τη δαπάνη/ είσπραξη ανά επισκέπτη. Στην Ισπανία γκρεμίζουν κτίρια για να ανακτήσουν την ποιότητα στο χώρο. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές ενώσεις μικρομεσαίων ξενοδόχων και στο Ν Αιγαίο – και όχι μόνο οι περιβαλλοντικές οργανώσεις – έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις ή την πλήρη αντίθεσή τους στο σχέδιο, αντιλαμβανόμενοι ότι απειλείται η επιβίωσή τους.
  • Θα επιταχύνει φαινόμενα συγκέντρωσης του οφέλους σε πολύ λίγους (κυρίως μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και ισχυρούς τουριστικούς ομίλους) και μεταφορά του κόστους στους νησιώτες και τους πολλούς, αυξάνοντας περαιτέρω το κόστος της γης, της καθημερινής ζωής και της απόκτησης κοινωνικών υποδομών, που είναι ήδη πολλαπλάσιο για τους κατοίκους των νησιών σε σχέση με αυτό άλλων περιοχών
  • Θα μεγενθύνει τα περιβαλλοντικά προβλήματα στα νησιά  (αύξηση ζήτησης για νερό,  αποβλήτων και ενέργειας). Προσθέτοντας και άλλες πιέσεις στις νησιωτικές κοινωνίες και τους δήμους –  που αδυνατούν συχνά να ανταποκριθούν στις ήδη υπάρχουσες – τις οδηγούμε σε κατάρρευση. Στα μεγάλα υπερκορεσμένα νησιά όπως η Ρόδος και η Κως, όπου είναι πιο εύκολο να βρεθούν τα 100.000 ή 150.000 τ.μ,  οι τουριστικές κλίνες είναι ήδη παραπάνω από τη φέρουσα ικανότητα τους. Για παράδειγμα, τα δύο αυτά νησιά παράγουν πάνω από 58,5% των στερεών αστικών απορριμμάτων του Ν. Αιγαίου, τα προβλήματα με την αποχέτευση ή την ενέργεια είναι ήδη τεράστια και οι λοιπές υποδομές σε αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, ενέργεια κλπ δεν μπορούν να καλύψουν καν τις σημερινές ανάγκες.

Η υπέρμετρη δόμηση σε τουριστικούς προορισμούς και η αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και φυσικών πόρων θα αυξήσει τη συμμετοχή της χώρας στην κλιματική αλλαγή, θα οδηγήσει σε αποτυχία την επίτευξη των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας και μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, θα αυξήσει τις αρνητικές συνέπειες της προϊούσας κλιματικής αλλαγής, μεταξύ άλλων δημιουργώντας τεράστιο οικονομικό κόστος για τις νησιωτικές κοινωνίες. Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας η μη λήψη μέτρων για την κλιματική αλλαγή θα έχει οικονομικό κόστος για τη χώρα που ξεπερνάει τα 700 δισεκατομμύριο ευρώ μέχρι το τέλος του αιώνα, δυο δηλαδή φορές το σημερινό δημοσιονομικό χρέος. Θα συνεχίσουμε να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά με πολιτικές σαν και αυτή που προωθεί η κυβέρνηση ή θα προσπαθήσουμε να την σβήσουμε;

Πρόκειται ξεκάθαρα για Τουριστική Πολιτική, με βίαιη αλλαγή χρήσεων σε βάρος του περιβάλλοντος και του τοπίου. Η μαζική τουριστική κατοικία:

  • ΔΕΝ θα συμβάλει σε άνθιση άλλων μορφών οικονομίας, αντίθετα θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς ολοκληρωμένες οικονομικές δραστηριότητες και βιώσιμες μορφές τουρισμού, αφού συνήθως οι χρήστες αυτών των τουριστικών κατοικιών έρχονται για λίγες μέρες – και συχνά κουβαλάνε όλα τα αναγκαία από αλλού και αφήνουν πίσω τους στερεά και υγρά απόβλητα που πρέπει να διαχειριστούν οι τοπικές κοινωνίες.   
  • ΔΕΝ θα προσφέρει εργασία σε ντόπιους οικοδόμους, αφού συνήθως οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι που θα επωφεληθούν κουβαλάνε δικά τους συνεργεία από άλλες περιοχές. Υπάρχει η εμπειρία από το τι συνέβη στην Πάρο, με την εφόρμηση των κατασκευαστικών εταιριών την περίοδο της «φούσκας» του χρηματιστηρίου που μετατράπηκε σε «κατασκευαστική φούσκα» με χιλιάδες απούλητες κατοικίες.

Αυτό το μοντέλο τουρισμού συνδέεται με διαφθορά και διάλυση του κοινωνικού ιστού μικρών κοινωνιών, όπως έχει αποδειχθεί με το ισπανικό «παράδειγμα» που σήμερα είναι συνώνυμο με εκατοντάδες χιλιάδες απούλητες τουριστικές κατοικίες, καταστροφή θαυμάσιων περιοχών, διαφθορά και τεράστια οικονομική φούσκα. Όμως, φαινόμενα μεγάλης διαφθοράς έχουν καταγραφεί στους σχετικούς τομείς και στην περιφέρεια Ν Αιγαίου, όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Το σχέδιο αυτό μπορεί να επιφέρει μια καταστροφή εξίσου ή περισσότερο επώδυνη με την χρεοκοπία του κράτους.

Στερούμε από τα παιδιά μας την δυνατότητα να οργανώσουν τη ζωή τους με ένα λογικό κόστος. Ποιος θα πληρώσει την κατακόρυφη αύξηση του κόστους απόκτησης και μεταβίβασης της γης; Πώς θα μπορέσουν να στεγάσουν την δική τους ζωή όταν οι τιμές πετάνε στα ύψη; Πέρα από την στέρηση των προοπτικών να βρουν μια αξιοπρεπή ζωή, να έχουν δίκαιη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, παιδείας και πολιτισμού, θα τα φορτώσουμε με επιπλέον οικονομικά και περιβαλλοντικά χρέη;

  • Ποιος θα πληρώσει το κόστος για τους δρόμους, τα δίκτυα για νερό κι ενέργεια, τις υπηρεσίες και τις υποδομές για χιλιάδες επιπλέον τουριστικές κατοικίες που θα κατοικούνται ελάχιστες μέρες το χρόνο αλλά θα απλώνονται στον χώρο, αρκεί οι επιχειρηματίες να «συγκεντρώνουν» 100-150 στρέμματα;
  • Πώς θα αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα (κλοπές, διαρρήξεις κα) που συνοδεύουν περιοχές που χάνουν την συνοχή τους και μετατρέπονται σε προάστια αστικών περιοχών που τον περισσότερο χρόνο είναι ακατοίκητα, με άδεια σπίτια; Γιατί δεν διδασκόμαστε από όσα συμβαίνουν πλέον στην Μύκονο ή και σε άλλα νησιά;  Θα γεμίσουν τα νησιά με κάμερες, συρματοπλέγματα και σεκιουριτάδες, φαινόμενα που έκαναν ήδη την εμφάνισή τους σε κάποια νησιά;

Πιστεύουμε στη βιωσιμότητα, σε μορφές οικονομίας και τουρισμού που αποτελούν γέφυρα μεταξύ της σοφίας του παρελθόντος και ενός πράσινου/οικολογικού μέλλοντος. Υπάρχει διαφορετικός δρόμος, να αντιμετωπίσουμε την βαθιά κρίση, με κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνες πολιτικές. Χρειάζεται και η Περιφέρεια να υιοθετήσει πολιτικές που θα κάνουν ποιοτικό, οικολογικό, υπεύθυνο τον τουρισμό, ώστε να διατηρεί την ποιότητα του περιβάλλοντος τόσο για τους μόνιμους κατοίκους όσο και για τους επισκέπτες. Μόνο έτσι η κοινωνία θα κερδίσει μακροχρόνια και θα βγει ζωντανή από την κρίση.

Έχουμε καταθέσει προτάσεις για το πώς μπορεί να υπάρχει ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομίας για το Ν Αιγαίο προς όφελος ταυτοχρόνως της απασχόλησης, της ευημερίας, του περιβάλλοντος και της κοινωνικής συνοχής. Χρειάζεται, προφανώς, να προχωρήσουμε σε αλλαγές όλων όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στην καταστροφή, να αντιμετωπίσουμε τα δημοσιονομικά προβλήματα, να αναζωογονήσουμε μέσα από βαθιές αλλαγές προς πράσινη κατεύθυνση την οικονομία. Δεν προσφέρουν λύσεις, όμως, οι κινήσεις πανικού της κυβέρνησης ή η εξόντωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος στο όνομα της δημοσιονομικής «εξυγίανσης» και η επιστροφή σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που  βασίζεται σε  συνταγές που χαρακτηρίστηκαν από παταγώδη αποτυχία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Η ασυγκράτητη δόμηση έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα που δυστυχώς για τον τόπο, τα 2 κόμματα εξουσίας αδυνατούν να κατανοήσουν. Η ανάκαμψη της οικονομίας δεν προϋποθέτει καταστροφή του περιβάλλοντος, του τοπίου και του πολιτισμού. Αντιθέτως, οποιαδήποτε σοβαρή απόπειρα ανασυγκρότησης της οικονομίας σε χρονικές κλίμακες αντίστοιχες του μακροχρόνιου δανεισμού της χώρας, προϋποθέτει αδιαπραγμάτευτο σεβασμό στα παραπάνω. Δεν είναι μόνο θέμα ηθικής ή δικαιοσύνης απέναντι στις μελλοντικές γενιές. Είναι αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.     

Οι σωστές κινήσεις στο Αιγαίο μπορούν να αποφέρουν πολλαπλασιαστικά οφέλη στην τοπική, περιφερειακή και εθνική οικονομία. Για παράδειγμα, στον ενεργειακό τομέα, το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση πετρελαίου στους σταθμούς της ΔΕΗ στα μη διασυνδεμένα με το δίκτυο νησιά, ανέρχεται ετησίως σε 700.000.000 ευρώ, ένα ποσό που αντιστοιχεί κάθε χρόνο στο ύψος 3 ΕΣΠΑ (που αφορούν το διάστημα 2007-2013). Οι τουρίστες καταναλώνουν κάθε χρόνο περίπου 40-45.000.000 γεύματα τα οποία, όμως, αποτελούνται κυρίως από τρόφιμα τα οποία εισάγονται από άλλες περιοχές αλλά και άλλες χώρες, συμβάλλοντας έτσι στην ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας αντί να τροφοδοτούν την πρωτογενή παραγωγή, την ποιοτική και βιολογική καλλιέργεια και κτηνοτροφία αλλά και την μεταποίηση στα νησιά.

Επομένως, είναι απαραίτητη μια νέα οικονομική πολιτική στην περιφέρεια Ν Αιγαίου που θα δίνει έμφαση στις πράσινες δραστηριότητες, στην τοπικοποίηση της οικονομίας. Αυτό σημαίνει μια πολύ-επίπεδη πολιτική που βοηθάει να μην εξάγονται οι οικονομικοί πόροι της νησιωτικής περιφέρειας για να εισάγονται καταναλωτικά προϊόντα, πετρέλαιο, τρόφιμα αλλά μέσω αλλαγών στις τοπικές παραγωγικές δραστηριότητες και υπηρεσίες ανακυκλώνονται όλα αυτά τα τεράστια ποσά τοπικά, διασφαλίζοντας θέσεις εργασίας και κεφάλαια αναγκαία για περιβαλλοντικές και κοινωνικές υποδομές και επενδύσεις.   

Ο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ απευθύνεται στους Περιφερειακούς Συμβούλους Ν Αιγαίου, στους Δήμους και στους νησιώτες και προτείνει την έκδοση ενός ψηφίσματος που να εκφράζει την αντίθεσή του ΠΣ στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης και στην διαδικασία του κατεπείγοντος, που έχει επιλέξει για το προωθήσει μέσα στο καλοκαίρι.

Είναι για την Περιφέρεια η ώρα των έργων και όχι των λόγων χωρίς αντίκρισμα. Ως ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ είχαμε καταθέσει εγκαίρως ερωτήσεις, είχαμε απευθύνει ερωτήματα προς την Περιφέρεια, εδώ και μήνες, που όμως απαξίωσε να μας απαντήσει. Τώρα κρινόμαστε όλοι μας και οι πράξεις ή η αδιαφορία μας θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ιστορία του Ν Αιγαίου. Οι επόμενες γενιές θα μας κατηγορήσουν όχι για μόνο για όσα κάναμε μέχρι τώρα αλλά και γιατί καταστρέψαμε το μέλλον τους άβουλοι και δειλοί. Εμείς, ο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ, θα παραμείνουμε η φωνή της συνείδησης. Θέλουμε να αποδείξουν όλοι οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι ότι πράγματι ψηφίζουν κι αυτοί με βάση τη συνείδησή τους. Ας σκεφτεί ο κάθε Περιφερειακός Σύμβουλος αν θα πει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ στην καταστροφή ενός πολιτισμού που επιβίωση σε αρμονία με τη φύση για χιλιάδες χρόνια και κινδυνεύει από «μικρούς» πολιτικούς.

Οικολογικός Άνεμος στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου

Περιφερειακός Σύμβουλος: Νίκος Χρυσόγελος
http://ecoanemos.wordpress.com, email: ecoanemos@gmail.com
 

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ:

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ROOMS TO LET

Η Πολιτική πηγάζει από την Πόλη και τους Πολίτες, όχι από τις… Πωλήσεις.

Kατά γράμμα ακολουθεί την προτροπή της Γερμανικής Bild “Έλληνες πουλήστε τα νησιά σας”, το πολυμήχανο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών. Το νομοσχέδιο, που συμπληρώνει με το χειρότερο τρόπο τον Εφαρμοστικό Νόμο, οδεύει ήδη προς ψήφιση από τη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δημόσια διαβούλευση,

  • Οι διατάξεις του ανακαλύπτουν και προωθούν τα ήδη παρωχημένα στον υπόλοιπο κόσμο “σύνθετα τουριστικά καταλύματα” (mixed use resorts):
  • Τμήματα τους θα είναι μικρά και μεγάλα διαμερίσματα ή βίλες – τουριστικές κατοικίες δηλαδή – που θα μπορούν να πωληθούν ή εκμισθωθούν μακροχρονίως.
  • Τα συγκροτήματα, που θα χτιστούν με συντελεστή δόμησης 0,15 και ελάχιστο απαιτούμενο εμβαδόν 100 στρέμματα, θα έρθουν να προστεθούν στη νόμιμη και αυθαίρετη, εκτός σχεδίου, δόμηση.
  • Αιγιαλοί και παραλίες που έχουν την ατυχία να βρίσκονται δίπλα σε ακίνητα που ανήκουν στα ΕΤΑ χαρακτηρίζονται πλέον μέρος των “Τουριστικών Δημόσιων Κτημάτων”, για να προωθηθεί η “ολοκληρωμένη” εκμετάλλευσή τους.

Πρόκειται ξεκάθαρα για Τουριστική Πωλητική, με βίαιη αλλαγή χρήσεων σε βάρος του περιβάλλοντος και του τοπίου. Πρακτικά η κυβέρνηση προωθεί την ολοκλήρωση της αποκοπής του τουρισμού από την υπόλοιπη τοπική οικονομία, με αυτάρκη συγκροτήματα “all inclusive” και επιλογές που δε μπορούν να σταθούν ούτε από οικονομική άποψη: Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο στην Ισπανία υπάρχουν σήμερα ήδη για διάθεση εκατοντάδες χιλιάδες απούλητες τουριστικές κατοικίες, σε λουτροπόλεις – φαντάσματα. Η φούσκα αυτή μάλιστα των τουριστικών ακινήτων αποτέλεσε σε μεγάλο βαθμό την αφετηρία της οικονομικής κρίσης στη μεσογειακή αυτή χώρα.

Θέση των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι η τουριστική κατοικία μπορεί να προωθηθεί μόνο σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, με μακροχρόνιες μισθώσεις και ανακαινίσεις κτιρίων που ήδη υπάρχουν και δε χρησιμοποιούνται πια. Στην κατηγορία αυτή θα μπορούσαν να ανήκουν τα περισσότερα ΞΕΝΙΑ, που συνδυάζουν  ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αξία με προνομιακές τοποθεσίες, αλλά και εγκαταλειμμένα σπίτια σε παραδοσιακούς οικισμούς.

Αναλυτικότερα:

Kατά γράμμα ακολουθεί την προτροπή της Γερμανικής Bild “Έλληνες πουλήστε τα νησιά σας”, το πολυμήχανο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, στις διατάξεις για την τουριστική κατοικία. Το νομοσχέδιο, που συμπληρώνει με το χειρότερο τρόπο τον Εφαρμοστικό Νόμο, οδεύει ήδη προς ψήφιση από τη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δημόσια διαβούλευση,

  • Οι διατάξεις του ανακαλύπτουν και προωθούν τα ήδη παρωχημένα στον υπόλοιπο κόσμο “σύνθετα τουριστικά καταλύματα” (mixed use resorts):
  • Τμήματα τους θα είναι μικρά και μεγάλα διαμερίσματα ή βίλες – τουριστικές κατοικίες δηλαδή – που θα μπορούν να πωληθούν ή εκμισθωθούν μακροχρονίως.
  • Τα συγκροτήματα, που θα χτιστούν με συντελεστή δόμησης 0,15 και ελάχιστο απαιτούμενο εμβαδόν 100 στρέμματα, θα έρθουν να προστεθούν στη νόμιμη και αυθαίρετη, εκτός σχεδίου, δόμηση.
  • Αιγιαλοί και παραλίες που έχουν την ατυχία να βρίσκονται δίπλα σε ακίνητα που ανήκουν στα ΕΤΑ χαρακτηρίζονται πλέον μέρος των “Τουριστικών Δημόσιων Κτημάτων”, για να προωθηθεί η “ολοκληρωμένη” εκμετάλλευσή τους.

Πρόκειται ξεκάθαρα για Τουριστική Πωλητική, με βίαιη αλλαγή χρήσεων σε βάρος του περιβάλλοντος και του τοπίου. Δεν έχει τόση σημασία αν πρόκειται για Πώληση Εξπρές, πώληση σταδιακή ή αργό θάνατο, και αν γίνεται στη σωστή τιμή, όπως άγχεται η αξιωματική αντιπολίτευση, αν τα στρέμματα για τα νέα συγκροτήματα τέρατα θα είναι 150 ή 100 (στα νησιά), ή αν το ποσοστό κατοικιών στα νέα τουριστικών συγκροτημάτων θα είναι 35% ή 30%.

Η ίδια κυβέρνηση που συγκεντρώνει τους μετανάστες από τις “λάθος” χώρες σε στρατόπεδα, θα επιδοτήσει βίλες για τους έχοντες και κατέχοντες από τις “σωστές” χώρες σε όλα τα νησιά και τις ακτές, ερήμην των τοπικών κοινωνιών, ανατρέποντας τις ισορροπίες τους (περιβαλλοντικές, κοινωνικές & οικονομικές) για πάντα.

Στα πλαίσια του φαστ τράκ, και της διακυβέρνησης ερήμην της τοπικής κοινωνίας και των νόμων, ιδρύεται Ειδική Υπηρεσία Προώθησης Τουριστικών Επενδύσεων στον ΕΟΤ (“υπηρεσία μιας στάσης”), αυτοτελές πολεοδομικό γραφείο στον ΕΟΤ, για την παράκαμψη τυχόν εμποδίων για τις μεγάλες ή σύνθετες τουριστικές επενδύσεις (ΠΟΤΑ) και η σύσταση Κεντρικής Συντονιστικής Ομάδας για τις τουριστικές επενδύσεις με εκπροσώπους όλων των εμπλεκομένων υπουργείων. Το real estate και το παλιό καλό τσιμέντο της εποχής των εργολάβων αλλά και του κ. Σουφλιά, μεταμφιέζονται σε “σύγχρονο τουριστικό προϊόν” το οποίο δεν έχει σημασία αν θα το αγοράσει κανείς, αρκεί να παραχθεί.

Κάτι τέτοιο καμιά σχέση δεν έχει με τον “ποιοτικό” (πόσο μάλλον τον οικολογικό) τουρισμό, ή με την, έτσι κι αλλιώς δύσκολη, μείωση της εποχικότητας. Από την άλλη, όμως, θα καταστρέψει για πάντα την ερημική νησιωτική & παράκτια εικόνα η οποία προσελκύει τους τουρίστες. Σε 10 χρόνια, όπου γυρνούν το κεφάλι τους θα βλέπουν ημιτελή συγκροτήματα και σκουριασμένες μπουλντόζες, αλλά και μινι-καζίνο / φρουτάκια, που επίσης προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο.

Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται η επιβολή ειδικού τέλους μετά από τριετία (2% επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων) επιβάρυνσης του περιβάλλοντος για την εγκατάλειψη υφιστάμενων εντός ή εκτός σχεδίου παλαιών τουριστικών καταλυμάτων, τέλος που θα αποδίδεται στο περιβόητο – άφαντο – Πράσινο Ταμείο. Παρέχεται επίσης  κάποιο κίνητρο απόσυρσης (κατεδάφισης) παλαιών μονάδων, όχι όμως για κοινόχρηστες χρήσεις και αποκατάσταση του περιβάλλοντος, μόνο για τη δημιουργία νέων τουριστικών υποδομών, όχι για κοινόχρηστες χρήσεις.

Μαθαίνοντας από τα παθήματα στο Σ.τ.Ε, οι Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) θα οριοθετούνται πλέον με Προεδρικό Διάταγμα σε εκτάσεις άνω των 800 στρεμμάτων, αφού όμως προηγηθεί Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση (Σ.Π.Ε.) όπως απαιτεί η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2001/42/ΕΚ και η εθνική νομοθεσία. Να υποθέσουμε ότι και αυτή η “εκτίμηση” θα γίνεται από ειδικούς του fast track;

Πρακτικά η κυβέρνηση προωθεί την ολοκλήρωση της αποκοπής του τουρισμού από την υπόλοιπη τοπική οικονομία, με αυτάρκη συγκροτήματα “all inclusive” και επιλογές που δε μπορούν να σταθούν ούτε από οικονομική άποψη: Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο στην Ισπανία υπάρχουν σήμερα ήδη για διάθεση εκατοντάδες χιλιάδες απούλητες τουριστικές κατοικίες, σε λουτροπόλεις – φαντάσματα. Η φούσκα αυτή μάλιστα των τουριστικών ακινήτων αποτέλεσε σε μεγάλο βαθμό την αφετηρία της οικονομικής κρίσης στη μεσογειακή αυτή χώρα.

Θέση των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι η τουριστική κατοικία μπορεί να προωθηθεί μόνο σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, με μακροχρόνιες μισθώσεις και ανακαινίσεις κτιρίων που ήδη υπάρχουν και δε χρησιμοποιούνται πια. Στην κατηγορία αυτή θα μπορούσαν να ανήκουν τα περισσότερα ΞΕΝΙΑ, που συνδυάζουν  ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αξία με προνομιακές τοποθεσίες, αλλά και εγκαταλειμμένα σπίτια σε παραδοσιακούς οικισμούς.

Μαζί με τις τοπικές κοινωνίες οι οποίες θα πρέπει να αντιπαλέψουν κάθε νέο τουριστικό τέρας, ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα προφτάσει να εφαρμόσει στην πράξη το πολυκαταστροφικό πολυνομοσχέδιο.

Η Θεματική Ομάδα Τουρισμού των Οικολόγων Πράσινων

 

της Ελένης Καπετανάκη-Μπριασούλη, Καθηγήτριας Πανεπιστημίου Αιγαίου – e.briassouli [at] aegean.gr
(Δημοσιεύτηκε στον «Δαίμονα της Οικολογίας» 22/5/2011)

Το πολυσυζητημένο ‘Ισπανικό μοντέλο’ προωθείται ξανά πιεστικά με την επιχειρούμενη αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Τουρισμό. Οι διαδικασίες εφαρμογής του υπερ-επιταχύνονται (fast ‘fast track’) με την υπόθεση/υπόσχεση ότι θα συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση γεννώντας έσοδα από επενδύσεις σε τουριστική κατοικία. Σημαντικοί παράγοντες της ατμομηχανής (ή της βαριάς βιομηχανίας;) του τουρισμού δηλώνουν την ένθερμη υποστήριξη τους. Το παράδοξο είναι ότι η ενθουσιώδης προώθηση του μοντέλου επιχειρείται σε μια περίοδο που τα τρία από τα τέσσερα ‘γουρουνάκια’ (PIGS), Ισπανία και Πορτογαλία στον Ευρωπαϊκό Νότο και Ιρλανδία στο Βορρά, που το ακολούθησαν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο ή την ίδια τη χρεωκοπία. Αφού, λοιπόν, οι εκτενείς και εμπεριστατωμένες αναλύσεις του Ισπανικού μοντέλου που έγιναν για το Χωροταξικό του Τουρισμού του κ. Σουφλιά μετά τον Μάη 2007 δεν βρήκαν ευήκοα ώτα, ερωτούνται τώρα τα τρία ‘γουρουνάκια’: γιατί, παρόλη τη στήριξη που έλαβαν, δεν τα βοήθησε αυτό το μοντέλο να θεμελιώσουν διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη και ποιες είναι οι προοπτικές του για το μέλλον;

Παρόλο που βαφτίστηκε ‘Ισπανικό’, το μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης με κύριο χαρακτηριστικό τα ‘σύνθετα’ τουριστικά καταλύματα (‘σύνθετα’ για συντομία) και τα γήπεδα γκολφ έχει προωθηθεί παγκόσμια ως τυποποιημένη συνταγή για τα αναπτυξιακά και δημοσιονομικά προβλήματα πολλών περιοχών. Τέτοιες ήταν οι περιπτώσεις της Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας στις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Ιδιαίτερα στις πολύ φτωχές περιοχές της νότιας Ισπανίας και της Πορτογαλίας, η άφθονη φθηνή γη σε συνδυασμό με το ευνοϊκό κλίμα παρείχαν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των ‘σύνθετων’. Τα γενναιόδωρα χαμηλότοκα τραπεζικά δάνεια τροφοδότησαν ένα οικοδομικό οργασμό που ανταποκρίθηκε στην αύξηση της ζήτησης από τις βόρειες χώρες και την ανάπτυξη του τουρισμού συνταξιοδότησης (retirement tourism) μετά το 1980.

Παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) στήριξε με γενναίες χρηματοδοτήσεις μεγάλα έργα υποδομών και την κατασκευή γηπέδων γκολφ και στις τρεις χώρες στις δεκαετίες 1980 και 1990. Πενήντα γήπεδα στην Ιρλανδία έλαβαν συνολικά 20 εκατομμύρια Ευρώ από το ΕΤΠΑ τη δεκαετία 1989-99. Η Πορτογαλία χρησιμοποίησε πόρους του ΕΤΠΑ για κατασκευή γηπέδων την περίοδο 2000-2006 με κόστος 3.7 εκατομμύρια Ευρώ ανά έργο. Οι σύμβουλοι γηπέδων γκολφ προτείνουν τους Κοινοτικούς πόρους μεταξύ των κύριων τρόπων χρηματοδότησης τους. Σε μια συμβολική κίνηση, ο επίτροπος κ. J. Santer επιβεβαίωσε την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στα εγκαίνια της πρωτοβουλίας ‘Committed to Green’ της European Golf Association που έγινε στα πλαίσια του κορυφαίου τουρνουά γκολφ Ryder Cup στη Valderamma της Ισπανίας το 1997.

Στις ‘χρυσές’ δεκαετίες των 1980 και 1990, τα τρία ‘γουρουνάκια’ απέκτησαν εκατοντάδες ‘σύνθετα’ και γήπεδα γκολφ που ευνόησαν την ανάπτυξη και του κλάδου των υπηρεσιών. Μεταξύ 1995 και 2010 κατασκευάστηκαν περί τα 100 γήπεδα στην Ιρλανδία, στην πλειοψηφία τους ως εξαρτήματα ‘σύνθετων’, και πολύ περισσότερα σε Ισπανία και Πορτογαλία. Έτσι, μαζί με την μεγάλη ανάπτυξη της γεωργίας, της μεταποίησης και του κατασκευαστικού τομέα,  το εισόδημα, η απασχόληση και το ΑΕΠ των τριών χωρών κατέγραψαν θεαματικούς αυξητικούς ρυθμούς.

Αυτά τα οφέλη συνοδεύτηκαν, ως γνωστό, από σοβαρά περιβαλλοντικά, κοινωνικο-οικονομικά και πολιτιστικά προβλήματα. Κυρίαρχο πρόβλημα παραμένει η εξάντληση των υδατικών πόρων που επιδεινώνεται στις επαναλαμβανόμενες περιόδους ξηρασίας, όπως αυτήν του 2005-2008 σε Ισπανία και Πορτογαλία, όπως και της υποβάθμισης των εδαφικών πόρων και της υπερβολικής ζήτησης ενέργειας. Η υπερδόμηση κατέστρεψε περαιτέρω δάση, ειδυλλιακές ακτές, προστατευόμενες περιοχές και ευαίσθητα οικοσυστήματα και αλλοίωσε σοβαρά το τοπίο. Σοβαρότερη ίσως είναι η αλλοίωση της πολιτιστικής ταυτότητας τους. Η Πορτογαλία διαφημίζεται περισσότερο σαν προορισμός γκολφ παρά σα μια χώρα με πλούσια ιστορία και πολιτισμό. Η πρώην ειδυλλιακή Κόστα ντελ Σολ στην Ισπανία έχει πλέον το χαϊδευτικό Κόστα ντελ Γκολφ …

Οι οικονομικές επιπτώσεις, αν και δύσκολο να τεκμηριωθούν πάντα, δεν είναι λιγότερο σοβαρές. Φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλες διευκολύνσεις, αδήλωτες υπενοικιάσεις ακινήτων, άμεσες και έμμεσες διαρροές εσόδων (λόγω ξένων ιδιοκτητών) και ο all inclusive χαρακτήρας των ‘σύνθετων’ μειώνουν τα οικονομικά οφέλη. Η Μαγιόρκα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εισαγωγές τροφίμων, νερού, εργατών και κεφαλαίου. Οικονομικά σκάνδαλα ολκής εκδικάζονται ακόμα και η κερδοσκοπία ανθεί στα τρία ‘γουρουνάκια’. Πολλές επιδοτήσεις της ΚΑΠ χρησιμοποιήθηκαν επιδέξια για κατασκευή γηπέδων γκολφ. Μετά από μακρόχρονες προσπάθειες αποφεύχθηκε η σκανδαλώδης εκτροπή του ποταμού Έμπρο που, όπως κατήγγειλε η Greenpeace στην Κοινότητα, αποσκοπούσε στην υδροδότηση των γηπέδων γκολφ στη νότια Ισπανία.

Ενδιαφέρουσα στην παρούσα συγκυρία είναι η πανηγυρική θεσμοθέτηση του χωροταξικού σχεδίου της Μαγιόρκα με κυρίαρχο στοιχείο τη χωροθέτηση τουριστικών ‘σύνθετων’ με πρόσχημα τη ρύθμιση της άναρχης τουριστικής ανάπτυξης στο νησί. Πολλά χωροταξικά σχέδια στον Ισπανικό νότο προωθήθηκαν παρόμοια συνοδευόμενα και από σκανδαλώδεις αποχαρακτηρισμούς αγροτικής γης.

Όμως, από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 οι χρυσές εποχές τελείωσαν. Τα οικονομικά ‘θαύματα’ από επενδύσεις υψηλού κινδύνου αποδείχθηκαν ανάπτυξη σε δεκανίκια. Η παγκόσμια στεγαστική κρίση (η φούσκα των ακινήτων) που προκλήθηκε απ’ αυτό το πρότυπο ανάπτυξης και η κρίση της αγοράς του γκολφ που είχε ήδη αρχίσει έφερε και τις τρεις χώρες (και όχι μόνο) προ ανεπιθύμητων εξελίξεων. Όταν η οικονομία τους βυθίστηκε, τα ‘σύνθετα’ και τα γήπεδα γκολφ ήταν από τα πρώτα θύματα, ιδιαίτερα όσα είχαν ακατάλληλο σχεδιασμό, χωροθέτηση (π.χ. αυτά που είναι σε θέρετρα) ή υπερ-δανεισμό. Όπως έγραψε η Irish Times (16/4/2011) «κάναμε πολλά γήπεδα για λίγους γκόλφερ και τώρα αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο γηπέδων-φαντασμάτων που θα πηγαίνουν μαζί με τα ξενοδοχεία ζόμπι …» … Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι απούλητες κατοικίες, ή πωλούνται σε τιμές εξευτελιστικές, όπως και τα μη κερδοφόρα ή χρεωκοπημένα γήπεδα γκολφ. Όσα μένουν ανοικτά έχουν κυριολεκτικά ‘τσακίσει’ τις τιμές εγγραφής, ετήσιας συνδρομής και εισόδου. Τα προβλήματα επιδεινώνονται από συναλλαγματικές ισοτιμίες, ιδιαίτερα δολαρίου και Ευρώ μια που ο Αμερικανός γκόλφερ παραμένει σημαντικός πελάτης.

Ανεργία, που κυμαίνεται μεταξύ 14 και 24% μετά το 2008, μαστίζει και τα τρία ‘γουρουνάκια’ ακόμα και στις περιοχές των μεγάλων συγκεντρώσεων ‘σύνθετων’ και γηπέδων γκολφ (Αλγκάρβ στη Πορτογαλία, Μούρθια και Ανδαλουσία στην Ισπανία, Βόρεια Ιρλανδία). Η Ιρλανδία είναι σε καθεστώς μνημονίου, η Πορτογαλία οριστικοποιεί το δικό της ενώ η Ισπανία πασχίζει να το αποφύγει. Το ενδιαφέρον είναι ότι ακόμα και σ’ αυτή την τραγική κατάσταση τα τρία γουρουνάκια ακούνε την ίδια συμβουλή: να επαναλάβουν τη συνταγή … Ό,τι ακούει και η Ελλάδα και προσπαθεί να συμμορφωθεί. Πόσο βιώσιμο και προσοδοφόρο, όμως, είναι το Ισπανικό μοντέλο στις τωρινές εγχώριες και παγκόσμιες συγκυρίες;

Οι προβλέψεις της μελλοντικής ζήτησης και των εσόδων από τουριστικό προϊόν ‘Ισπανικού’ τύπου είναι στην καλύτερη περίπτωση αβέβαιες. Ο αριθμός των πελατών γενικά και των γκόλφερ ειδικά εξαρτάται από τις αναμενόμενες μεταβολές πληθυσμού και εισοδήματος. Ο πληθυσμός των αναπτυγμένων χωρών προέλευσης πελατών μειώνεται, γηράσκει και φτωχαίνει … Στους αβέβαιους καιρούς μας η οικονομική ελίτ συρρικνώνεται. Εδώ και χρόνια, σημαίνοντες παράγοντες εκτιμούν ότι η αγορά του γκολφ έχει κορεσθεί, ενώ παράλληλα, ο συρμός του γκολφ φθίνει γιατί μεταβάλλονται τα πρότυπα ζωής (λιγότερος διαθέσιμος χρόνος, χρήση υπολογιστή, εναλλακτικές ασχολίες ελεύθερου χρόνου). Πολλά γήπεδα γκολφ παραμένουν άδεια επί μακρόν … Η αβεβαιότητα της ζήτησης και των εσόδων εντείνεται από τον ισχυρό ανταγωνισμό από καθιερωμένους και αναδυόμενους προορισμούς γκολφ που διαθέτουν φτηνή γη και φτηνό εργατικό δυναμικό και ελέγχονται από το ίδιο σχήμα τουριστικών πρακτόρων και επενδυτών.

Δύο άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τόσο τη ζήτηση όσο και την ανταγωνιστικότητα των ‘σύνθετων’ και των γηπέδων γκολφ είναι η ενεργειακή κρίση και η κλιματική μεταβολή. Η διαφαινόμενη εξάντληση (peak oil) και η αύξηση της τιμής του πετρελαίου καθώς και η υστέρηση της κάλυψης της ζήτησης ενέργειας από εναλλακτικές πηγές κάνουν λιγότερο ελκυστικούς τους μακρινούς προορισμούς και έχουν συμβάλλει στην ανάπτυξη ‘σύνθετων’ στις χώρες προέλευσης των πελατών (π.χ. Αγγλία, Γερμανία, κ.λπ.). Η κλιματική μεταβολή, σύμφωνα με πλήθος αναλύσεων, αναμένεται να προκαλέσει μεγάλες γεωγραφικές ανακατατάξεις στην ελκυστικότητα των προορισμών. Η νότια Μεσογειακή ζώνη θα χάσει αρκετούς τουρίστες λόγω αύξησης της θερμοκρασίας και επιμήκυνσης της θερμής και ξηρής περιόδου. Παράλληλα, οι βελτιωμένες κλιματικές συνθήκες στον Βορρά (Βαλκανικές χώρες και βορειότερα) ευνοούν ήδη την ανάπτυξη θερέτρων γκολφ και παραθεριστικής κατοικίας. Ας μη ξεχνάμε ότι η κλιματική μεταβολή συνεπάγεται επίσης μείωση των υδατικών πόρων και ισχυρό ανταγωνισμό μεταξύ υδροβόρων δραστηριοτήτων όπως είναι τα ‘σύνθετα’, τα γήπεδα γκολφ και η γεωργία.

Τα ‘τρία γουρουνάκια’ λένε στο τέταρτο, λοιπόν, ότι σε χαλεπούς καιρούς και στη συγκεκριμένη συγκυρία δεν είναι οικονομικά ορθολογικό να επιταχυνθεί, διευκολυνθεί και επιδοτηθεί η εφαρμογή του ‘Ισπανικού’ μοντέλου γιατί η οικονομική του απόδοση και οι κοινωνικο-οικονομικές και περιβαλλοντικές του επιπτώσεις είναι αρνητικές και οι μελλοντικές προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Δύσκολα θα πουληθούν οι 700.000 νέες παραθεριστικές κατοικίες και δυσκολότερα θα αποδώσουν τα 25 τουλάχιστον γήπεδα γκολφ που προτείνονται και μάλιστα σε ξηροθερμικές περιοχές της χώρας.

Η τουριστική ανάπτυξη που θα ωφελήσει το τέταρτο ‘γουρουνάκι’ απαιτεί ένα μοντέλο στον αντίποδα του ‘Ισπανικού’ και υπό δύο απαράβατες προϋποθέσεις. Πρώτα, ότι θα ενταχθεί σε αναπτυξιακό και χωροταξικό σχεδιασμό που προωθεί παραγωγικές καινοτομικές δραστηριότητες, λειτουργικά συνδεδεμένες με καταναλωτικές όπως ο τουρισμός, και ελέγχει την άναρχη δόμηση. Δεύτερον, ότι θα αποκατασταθεί το λαβωμένο φυσικό, πολιτιστικό, οικιστικό και τουριστικό κεφάλαιο για να αξιοποιηθεί κατόπιν τοπικά και συμμετοχικά, με μέτρο και σε κλίμακα. Επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν και στη χώρα και σε γειτονικές χώρες. Μόνο ένα αυθεντικό, επομένως ανταγωνιστικό, τουριστικό, και όχι μόνο, προϊόν, που αποδεδειγμένα έχει διαρκή και μεγάλη ζήτηση και αποδίδει τοπικά οφέλη μπορεί να βοηθήσει στην έξοδο από την κρίση. Ποιος θα προωθήσει, άραγε, το μοντέλο που θα το προσφέρει;

© 2017 Οικολόγοι Πράσινοι - Θεματική Ομάδα Τουρισμού Suffusion theme by Sayontan Sinha