Για πορεία από την αδιαφορία στη συνενοχή, μιλάνε οι Οικολόγοι Πράσινοι
Η “πάση θυσία θωράκιση” της Ευρώπης κοστίζει όλο και πιο ακριβά σε ανθρώπινες ζωές και η αποτρεπτική, κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται θα συνεχίσει να ωθεί όλο και περισσότερους απελπισμένους ανθρώπους σε όλο και πιο επικίνδυνα περάσματα προς τoν “ευρωπαϊκό παράδεισο”, τονίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι και συνεχίζουν:
Υπό το φως των νέων τραγωδιών στη Μεσόγειο και το Αιγαίο οι Οικολόγοι Πράσινοι απαντούν με τις πάγιες θέσεις τους για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών αλλά κυρίως των προσφυγικών ροών, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όσο η Ευρώπη και η χώρα μας επενδύουν στην αποτρεπτική πολιτική και στοχεύουν στην αναχαίτιση των προσφυγικών ροών, χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα για τις αιτίες που γεννούν το φαινόμενο και χωρίς κατάλληλα μέτρα για την κοινωνική ένταξη αυτών των ανθρώπων στις χώρες υποδοχής, θα συνεχίσουμε να μετρούμε θύματα και να αποτιμούμε την αξία της ανθρώπινης ζωής σε αριθμούς και στο κόστος διάσωσης των ναυαγών.
Στη χώρα μας, χαιρετίζουμε την εξαγγελθείσα πολιτική που δρομολογείται και περιμένουμε την υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης. Η απελευθέρωση από τα “σύγχρονα κολαστήρια” των παράνομα κρατουμένων προσφύγων και μεταναστών/στριών, η επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης των αιτήσεων και χορήγησης ασύλου, η ίδρυση ανοιχτών κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας,
η απαγόρευση της πρακτικής των επαναπροωθήσεων αν συνδυαζόταν και με την απόφαση για ισοπέδωση του φράχτη του Έβρου θα συνιστούσαν πραγματικά μια πολιτική που συνάδει απόλυτα με τις αρχές του ανθρωπισμού, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διεθνείς και εγχώριες νομικές δεσμεύσεις της χώρας μας. Επιπλέον απαιτείται επαρκές αντιρατσιστικό νομικό πλαίσιο, δικαστική διαλεύκανση όλων των ρατσιστικών εγκλημάτων, πολιτική απομόνωση εξτρεμιστικών, πολιτικών χώρων.
Όμως για τη ριζική αντιμετώπιση αυτής της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης επιβάλλεται, πέρα από τις παραπάνω πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο, συνεργασία και συντονισμός μεταξύ των χωρών ΕΕ και ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική. Πιο συγκεκριμένα απαιτούνται:
- Ενιαία ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική με προτεραιότητες τη δημιουργία νόμιμων, ασφαλών οδών προς την Ευρώπη για τους ανθρώπους που προσπαθούν να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου. Ουσιαστικά με μια τέτοια πρακτική ακυρώνεται αυτόματα κάθε λόγος ύπαρξης των δουλεμπόρων και πατάσσεται αυτό το σύγχρονο, αποτρόπαιο φαινόμενο που έχει οδηγήσει στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους.
- Ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική και υπηρεσία ασύλου με κοινά κριτήρια. Το Δουβλίνο ΙΙΙ μπορεί να ελάφρυνε λίγο τις χώρες του νότου τροποποιώντας έστω και ελάχιστα τους όρους αίτησης ασύλου πχ. ενθαρρύνοντας και θεσμοθετώντας την οικογενειακή επανένωση, όμως δε διασφάλισε ισόρροπη κατανομή και δίκαιο επιμερισμό των ευθυνών, με τις χώρες του νότου να εξακολουθούν να φέρουν δυσανάλογο βάρος. Υπολογίζεται ότι 5 μόλις χώρες δέχονται πάνω από το 70% του συνολικού αριθμού των προσφύγων.
- Ειρηνευτικές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες με στόχο τη λήξη αιματηρών πολέμων στη γειτονιά της Ευρώπης (Συρία) και στήριξη κατεστραμμένων από τη φτώχεια και τις χρόνιες εμφύλιες συρράξεις κοινωνιών (Αφρική) με στόχο την εξάλειψη των αιτιών που γεννούν τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.
- Αναπροσανατολισμός των ευρωπαϊκών κονδυλίων με έμφαση στην υποδοχή, στήριξη και κοινωνική ένταξη προσφύγων και μεταναστών/στριών και όχι στις αποτρεπτικές πολιτικές και στη «φρούρηση» της Ευρώπης όπως γίνεται μέχρι σήμερα με τραγικές συνέπειες.
Όμως το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης δέκα σημείων[1], το οποίο ανακοινώθηκε στο Λουξεμβούργο από τον Επίτροπο Μετανάστευσης, Δημήτρη Αβραμόπουλο και την Ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, δυστυχώς ακολουθεί την ίδια γραμμή πλεύσης με όλες τις προηγούμενες πολιτικές. Εστιάζει στην εντατικοποίηση των περιπολιών και του ελέγχου των συνόρων, στους επαναπατρισμούς και την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών χωρίς παράλληλη μέριμνα για ασφαλείς διόδους διέλευσης για τους πρόσφυγες, για δημιουργία δομών κοινωνικής ένταξης στις χώρες υποδοχής, για εξάλειψη των αιτιών που γεννούν το φαινόμενο. Η προσήλωση στο κυνήγι των λαθρεμπόρων χωρίς να δίνεται εναλλακτική λύση στους ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς θα ταξιδέψουν προς την Ευρώπη εγκυμονεί ακόμη περισσότερους κινδύνους, ακόμη περισσότερα ναυάγια. Για άλλη μια φορά η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός θυσιάζονται στο βωμό της γραφειοκρατίας και της αποτελεσματικότητας των μηχανισμών.
Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα