Αναβλήθηκε για τις 2 Οκτωβρίου 2014, η δίκη των συλληφθέντων μεταναστών της ΑΣΟΕΕ, η οποία εκδικαζόταν την Τετάρτη σε μία κατάμεστη αίθουσα στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν στις 8 Απριλίου, Ομάδες ΔΕΛΤΑ και ΜΑΤ, που σύμφωνα με μαρτυρίες δεν έφεραν διακριτικά, με πρόσχημα την πάταξη του παρεμπορίου και παρά τις έντονες αντιδράσεις φοιτητών και κατοίκων, χτύπησαν και συνέλαβαν ένα φοιτητή και 12 μετανάστες στο χώρο της ΑΣΟΕΕ. Από τους 12 οι 10 συλληφθέντες μετανάστες συνεχίζουν να κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης, δυνάμει του άρθρου 76 του ν.3386/2005.
Βάσει του εν λόγω άρθρου, το οποίο ορίζει τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία διοικητικής απέλασης, η διοικητική κράτηση ενόψει απέλασης επιτρέπεται είτε εφόσον υπάρχει τελεσίδικη καταδίκη σε σειρά αδικημάτων (άρθρο 76 παρ.1α), είτε εφόσον υπάρχει παραβίαση των διατάξεων του εν λόγω νόμου, είτε εφόσον υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια τάξη, ασφάλεια ή δημόσια υγεία. Το Προεδρικό Διάταγμα 113/2013 πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα εντάσσοντας στη διαδικασία της διοικητικής κράτησης και τους αλλοδαπούς ή ανιθαγενείς που υποβάλλουν αίτηση διεθνούς προστασίας ενόσω κρατούνται, κατ’ εξαίρεση όμως και εφόσον κριθεί ότι δεν μπορούν να εφαρμοσθούν εναλλακτικά μέτρα. Η προσθήκη του «κινδύνου για τη δημόσια ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη κατά την κρίση της αστυνομικής αρχής», ως επαρκούς λόγου κράτησης στις περιπτώσεις των αιτούντων άσυλο (άρθρο 12 παρ.2β΄ του ΠΔ 113/2013), δίνει απεριόριστη διακριτική ευχέρεια στις αστυνομικές αρχές να ενεργήσουν όπως αυτές επιθυμούν. Έτσι και στην περίπτωση των συλληφθέντων της ΑΣΟΕΕ, η απόφαση διοικητικής κράτησης ενόψει απέλασης που εξέδωσαν οι αστυνομικές αρχές επικαλείται τις διατάξεις του ν.3386/2005 αν και δεν υπάρχει τελεσίδικη καταδίκη των κατηγορουμένων (όπως προϋποθέτει το άρθρο 76 παρ.1α), στηριζόμενη προφανώς στις γενικές διατάξεις περί απειλής στη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν την κατάργηση των διατάξεων αυτών, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως και αορίστως με στόχο την αδικαιολόγητη επέκταση του μέτρου της διοικητικής κράτησης σε όποιον -αυθαίρετα- κριθεί ανεπιθύμητος. Περαιτέρω, η αρμοδιότητα απόφασης που δίδεται στις αστυνομικές αρχές, ανοίγει την κερκόπορτα ευρείας και μη αιτιολογημένης χρήσης του μέτρου. Οι μετανάστες της ΑΣΟΕΕ, για τους οποίους έχει δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερα ευρύ, ζωντανό και μαχητικό δίκτυο αλληλεγγύης, δεν είχαν -δυστυχώς- καμία άλλη δυνατότητα βιοπορισμού εκτός από το παράνομο μικρεμπόριο. Η αναφορά σε διαφυγόντα έσοδα από τη φοροδιαφυγή ή στον αθέμιτο ανταγωνισμό που σχετίζονται με το μικρεμπόριο, δεν δίνει εντούτοις καμία απάντηση στο αναφαίρετο δικαίωμα όλων στη ζωή και την εργασία. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν καθημερινά διακινδυνεύοντας συχνά την ίδια τους τη ζωή, όπως ο Τόνι Ονούα και ο Μπαμπακάρ Ντιαέ, μικροπωλητές που έχασαν τη ζωή τους καταδιωκόμενοι από την αστυνομία, τον Αύγουστο του 2007 στη Θεσσαλονίκη και το Φεβρουάριο του 2013 στο Θησείο αντίστοιχα, δεν συνιστούν απειλή για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία, ούτε τα προβλήματά μας θα λυθούν στέλνοντάς τους επ’ αόριστον σε κέντρα κράτησης.
Τόσο το πρόβλημα όσο και η λύση του βρίσκονται αλλού. Αρκεί να το αντιληφθούμε…
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων